Jak co roku pod koniec kolędy, staję przed Wami, by przeprowadzić bilans za rok ubiegły i zdać sprawę  z tego, co dobrego dokonało się w naszej parafii w Roku Pańskim 2018. Trzeba najpierw stwierdzić, że czas szybko mija. Wydaje się, że tak niedawno staliśmy u progu 2018 roku, który już przeszedł do historii. Czy z tego czasu,  jakiego Bóg w swojej dobroci nam w roku ubiegłym udzielił, skorzystaliśmy należycie? Posłuchajmy więc o bilansie za ubiegły rok. Może ktoś chciałby to nazwać remanentem. W każdym razie mamy zastanowić się nad tym, jaki był nasz wkład w życie religijne naszej parafii, a tym samym w życie całego Kościoła, którego jesteśmy członkami.                                                                                                                                                                      A więc robimy sprawozdanie. Takie  sprawozdanie robi się zwykle z pewną ciekawością, jak ono wypadnie. Ale również z dużą obawą, czy przypadkiem nie będzie „manka”. Muszę zaznaczyć, że tego sprawozdania za ubiegły rok nie będę tylko ja sam przeprowadzał. Musimy to zrobić wszyscy, każdy za siebie. Ja tylko będę Wam w tym przewodniczył. Bo parafię stanowimy wszyscy i życie każdego z nas decyduje o jej wyglądzie w oczach Bożych i w oczach Kościoła.  Pomocą w tym rocznym sprawozdaniu będą nam parafialne księgi metrykalne: co mówi nam na przykład księga chrztów. W naszej parafii zostało ochrzczonych w 2018 roku 54 dzieci, to o 16 mniej niż w roku 2017. Dar życia - największy Boży dar! Jakie jest twoje zdanie na ten temat?    Czy pamiętasz o tym, że Bóg Stwórca powołał i ciebie do współpracy ze Swoją Wszechmocą w dziele stwarzania nowego życia? Czy pamiętasz, że jeden człowiek, to jeszcze jeden święty w niebie? Czy umiesz podziękować za dar swojego życia? Czy cenisz sobie godność ojca i matki? Pamiętaj! Dlatego, że jesteś ojcem, matką, Bóg nakazał cię czcić. Księga chrztów stawia też nam pytanie, czy wszystkie dzieci zobaczyły światło dzienne, które powinny zobaczyć?    

 Chrystusowe :”pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie, a nie zabraniajcie im”- bardzo głośno rozlega się dziś w naszej Ojczyźnie. Jakie jest twoje zdanie w tej sprawie? Co zrobiłeś, aby uzdrowić nieprzychylną atmosferę dla nienarodzonego dziecka w swoim otoczeniu?  Dzieci przychodzące na świat czekają nie tylko na jedzenie i ubranie, ale i na katolickie wychowanie.  Wyniosłeś z domu katolickie wychowanie? Co z niego dziś zostało? Czy dzisiaj uczysz swoje dzieci zasad życia katolickiego? Czy dajesz im dobry przykład? Czy dziecko widzi cię na kolanach przy modlitwie w domu, w kościele? Złym przykładem opuszczania niedzielnej Mszy Świętej i Komunii świętej wielkanocnej wprowadzasz do domu ducha obojętności, a dzieci pozbawiasz działania łaski Bożej, nieodzownej w dziele wychowania. Czy zdajemy sobie sprawę z odpowiedzialności i czy widzisz, ile od ciebie zależy, jak będzie wyglądało życie religijne twojego domu i całego Kościoła w przyszłości?                                                                                 A teraz zaglądnijmy do księgi małżeństw. Małżeństw   zawarto u nas 24. Małżeństwo, a przez nie utworzona rodzina, jest w życiu Kościoła rzeczą niezmiernej wagi. W rodzinach bowiem wychowują się święci i zbrodniarze. Święci wyjdą z rodzin świętych, a świętość rodziny zależy od wartości, jaki wniosą do małżeństwa małżonkowie. Cały świat woła dziś o naprawę życia małżeńskiego w kierunku jego uświęcenia. Czy kierujesz się katolickimi zasadami w patrzeniu na małżeństwo? Czy modlicie się za swoje dorosłe już dzieci? Czy tylko zamęczacie ustawicznie stawianym pytaniem: i kogo sobie wziąłeś? Pamiętać należy, że nasz naród tak długo był prężny, jak długo było zdrowe życie małżeńskie i rodzinne. Ktoś bardzo mądrze powiedział, że „ w kwitnącym łonie kobiety tkwi siła każdego narodu”.                                        Teraz zatrzymajmy się przy księgach zmarłych. W roku 2018 zmarło 72 parafian. Ta księga mówi też nam o naszym powołaniu do wieczności. Wszyscy wpisani w 2018 roku, byli tu rok temu. Czy słyszymy jak wołają dziś: nie zapominajcie o nas! Zobacz, dali ci życie, zostawili majątek, dobre imię. Czy pamiętasz o ich duszy, która czeka może na twoją pomoc? Czy spełniłeś ich ostatnia wolę? Czy pamiętasz o ich grobie na cmentarzu? Są w tej księdze następne czyste stronice. Kogo one przyjmą w tym roku? Legenda mówi o raju, który gdzieś istnieje, a w nim drzewo życia, porosłe milionami liści: na liściach są wypisane i imiona i nazwiska ludzi. Każdego roku, w noc sylwestrową przychodzi anioł śmierci i trzęsie drzewem. Czyj liść spadnie? Może mój, a może twój?                                                    W naszej parafii rozdano w roku ubiegłym 98 tys. Komunii świętej. Wielu parafian przyjmuje Komunię św. codziennie, inni raz na tydzień. A ty, ile razy przyjąłeś Boga do swego serca? Rozglądnij się i poszukaj tych, którzy za ciebie dopełniają tej liczby. Pamiętaj, bez częstej Komunii św. nie będziesz miał siły nadprzyrodzonej do świętego, codziennego życia. Przed świętami Bożego Narodzenia przychodzi do mnie student i prosi o spowiedź. Mówię, przecież tydzień temu widziałem cię przy konfesjonale. Tak proszę księdza- to prawda, ale ja czuję, że słabnę. Przychodzę więc po siłę Bożą, bo z nią będę mocniejszy. Czyż nie piękne świadectwo młodego Polaka.        Były w naszej parafii rekolekcje wielkopostne i adwentowe. Wielu wzięło w nich udział, a ty, czy znalazłeś czas na rekolekcyjne skupienie?                                                                                                                                                                              Niezwykle ważną rzeczą w życiu parafialnym jest pomoc drugim. Pan Bóg będzie nas sądził według tego, co i jak drugim czynimy. Bóg zapłać za coroczny PCHLI TARG i działalność parafialnej Caritas.                                                                                             Ogromnie ważną sprawą jest dzisiaj problem wychowania młodego pokolenia. Jesteśmy świadkami chuligaństw, braku poszanowania starszych, naruszania cudzej własności, lenistwa i niechęci do nauki i pracy, dostrzegamy też lekceważenie życia religijnego. Czy rodzice zdają sobie sprawę z tych niebezpieczeństw, jakie zagrażają młodzieży? Czy w waszym domu jest pod tym względem wszystko w porządku? Przypatrując się życiu parafialnemu pragnę jeszcze zauważyć, że kiedy mówimy o Kościele katolickim, to nieraz wydaje nam się, że Kościół jest gdzieś daleko, poza nami. Chętnie nieraz szukamy w kościele ciemnych plam, słuchamy chętnie o skandalach tu i tam spotykanych. Tymczasem zapominamy, że Kościół jest w nas, że my jesteśmy Kościołem. Powinniśmy czuć i działać według myśli Kościoła, życie nasze utożsamiać z Jego życiem. Po śmierci papieża Jana Pawła II jeden z parafian mówi do mnie: „No to teraz księża mają żałobę”. A pan - pytam -  jakiego jest wyznania? Jestem katolikiem - słyszę odpowiedź. No to chyba śmierć papieża jest żałobą nie tylko dla księdza, ale i dla pana również! Jesteśmy Kościołem. To więc, co czynimy, nie jest tylko naszą prywatną sprawą. Nasze osobiste życie rzutuje na całe życie Kościoła i jest albo pięknym jasnym promieniem, albo ciemną plamą - rakiem. My mamy zostawić spuściznę następnym pokoleniom na następne tysiąclecie Kościoła w Polsce. Z tego, co i jak czynimy, korzystać będą następne pokolenia.  Na nas spoczywa teraz odpowiedzialność za to, jakie będzie następne pokolenie, jaka będzie przyszłość Kościoła na naszych ziemiach - rozkwit czy zmierzch. Bo obok grzechu, istnieje w życiu Kościoła i w życiu naszej parafii wiele dobra, istnieje prawdziwa świętość.   Trzeba ją dostrzegać tak, jak dostrzega się zło. Za wszelkie dobro, niech będą Bogu Najwyższemu dzięki!. Szczególnie dziękujemy Panu Bogu za życie, za zdrowie, za plony zebrane z naszych pól, za skarby wydobyte z ziemi. Jeszcze więcej podziękujmy dziś za łaskę wiary, za wytrwanie w dobrym, za wszelkie łaski, których doznaliśmy z Krzyża i tabernakulum. Pomyślmy, czy byliśmy godni tych darów? Nie zawsze - i dlatego przepraszamy Cię Boże i prosimy, zmiłuj się nad nami! 

   Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu Bogu samemu cześć i chwała na wieki wieków. Amen.